Osteopathie
Osteopathie is een systeem van diagnose en therapie gebaseerd op manipulatie van delen van het lichaam. De indicaties zijn vooral aandoeningen van het bewegingsapparaat (rug, nek, schouders, bekken, armen en benen).
In de 19de eeuw werd de osteopathie ontwikkeld door Dr Andrew Taylor-Still in de USA. Osteopathie wordt ook wel de kunst van het aanpassen genoemd, omdat de therapeut het gehele lichaam weer aanpast aan de ontspannen toestand die normaal is, een toetstand die door alle stress en gestoorde bewegingen (computer, luie stoelen, geen sport) verdwenen is. Osteopaten werken dus ook vanuit de buik bijvoorbeeld. Door speciale handgrepen via de buik kunnen ze bewerkstelligen dat elders in het lichaam meer ruimte ontstaat, bijvoorbeeld in de nek.
Osteopathie in de VS vrijwel identiek met reguliere geneeskunde
We citeren het toonaangevende leerboek interne geneeskunde van Harrisson:
Founded in 1892 in the American heartland by the physician Andrew Taylor Still, osteopathic medicine was based originally on the belief that manipulation of soft tissue and bone can correct a wide range of diseases of the musculoskeletal and other organ systems. Over the ensuing century, osteopathy evolved progressively towards conventional (allopathic) medicine.
Today, the training, practice, credentialing, licensure, and reimbursement of osteopathic physicians is virtually indistinguishable from those of allopathic physicians, with 4 years of osteopathic medical school followed by specialty and subspecialty training and certification by organizations such as the American Board of Internal Medicine. Some osteopathic physicians continue to practice spinal manipulation, primarily as a tool to address specific musculoskeletal complaints.
Focus: Bewegings apparaat en opleidingen
Chiropractie en manueeltherapie werken beiden primair op het bewegingsapparaat. Chiropractoren werken ook wel op buikklachten en proberen die te beïnvloeden, door via correcties van de zogenaamde subluxaties (soort verstuikingen van de gewrichten) van de wervelkolom. daardoor kan de aansturing via het zenuwstelsel van de in de buik liggende organen weer beter functioneren. Osteopathen proberen de buikklachten eveneens te beïnvloeden via de wervelkolom, maar diverse technieken lokaal op de buikorganen en de omhullende bindweefselstructuren (ascieën) worden binnen de osteopathie gezien als de beste en snelste methoden tot herstel.
In Nederland zijn drie opleidingen, die elk jaar in totaal zo’n 40 nieuwe osteopathen afleveren. In België zijn er enkele duizenden osteopathen werkzaam. Ook in Frankrijk en Engeland is osteopathie bekend.
In de Verenigde Staten zijn de meeste osteopathen meer ‘kraker’ en richten zich op het bewegingsapparaat. In Europa/Nederland zijn osteopathen meer dan kraker alleen en werken 30-60 minuten per patiënt. In de VS zijn 40.000 osteopathen (met de titel ‘Doctor in Osteopathy’), die een universitaire opleiding hebben gevolgd. Deze professionals zijn ook opgeleid in het toedienen van medicatie en bijvoorbeeld injecteren. Als zodanig gaan de meesten in een soort huisartsenpraktijk werken en kiezen vaak voor de snelle oplossing (medicatie en een paar kraakjes bijvoorbeeld) Slechts 2 procent van de Amerikaanse osteopathen werkt zoals osteopathen in Nederland. Daarom is de Amerikaanse literatuur over osteopathie meestal op het bewegingsapparaat gerichte, de manueeltherapeutische osteopathie. In Europa is er de laatste tijd wel steeds meer inzicht in de zogenaamde ‘holistische osteopathie’.
Voor een bijzonder verhaal van een dwarslesie patient zie het volgende filmpje:
Beoordeling
Belangrijk is de veiligheid van een methode. In ‘De Osteopaat’ van december. 2001 staat een literatuuronderzoek over de veiligheid van osteopathie (veilig). En verder blijkt de ostheopathie een consistente methode is, die goed overdraagbaar is, met professionele opleidingen en verenigingen. Een stroming die in de USA een duidelijke eigen plaats binnen de gezondheidszorg heeft gekregen. IOCOB beoordeelt osteopathie met een groen stoplicht.
Sites
Anders dan bij andere manuele geneeswijzen richt de osteopathie zich juist niet alleen op het bewegingsapparaat maar op de totale mens. Het is een manuele geneeswijze omdat de behandeling bestaat uit handgrepen die kunnen varieren van lichte voor de patient nauwelijks waar te nemen bewegingen tot mobilisaties, rekkingen en manipulaties. Maar deze handgrepen beperken zich niet alleen tot het bewegingsapparaat (parietaal systeem), maar kunnen ook de organen (visceraal systeem) en het zenuwstelsel (craniosacraal systeem) betreffen.
Er wordt niet alleen gekeken naar botten of gewrichten, maar naar alle lichaamssystemen en hun onderlinge afstemming en functioneren. Vrije stroming van alle lichaamsvochten en een goede beweeglijkheid van alle structuren in het lichaam zijn daarbij essentieel.
Binnen de osteopathie zijn er vier basisprincipes:
1. Het lichaam is een eenheid
2. Structuur en functie beinvloden elkaar.
3. Onbelemmerde stroming van alle lichaamsvochten, zoals bloed, lymfe, liquor en vocht tussen en in de cellen is een voorwaarde voor gezondheid,
4. Het lichaam heeft zelfgenezende en zelfregulerende vermogens.
De amerikaanse arts Andrew Taylor Still ontwikkelde de osteopathie als een alternatief voor de grove reguliere aanpak van zijn tijd (denk aan aderlatingen, kwikpreparaten etc.). Hij had veel respect voor de natuur en de vitale krachten daarin. In de mens zag hij ook deze vitale gezonde krachten. Een van zijn bekende uitspraken is: “To find health should be the object of the doctor. Anyone can find disease.”
In dat opzicht is de osteopathie preventieve de gezondheidszorg. Still’s visie heeft nog niets aan kracht ingeboet en is in deze tijd van toename van ongezondheid actueler dan ooit.
John van der Woude
Osteopaat, OrthoManueel arts en bedrijfsarts