Dzokchen: doorklief de bullshit
Dzokchen is de meest heftige vorm van het Tibetaanse boeddhisme, je zou het de 'cut the crap' methode kunnen noemen. Of 'stop de bullshit'. Het gaat om het direct doorzien van de aard van de werkelijkheid als een manifestatie van onze eigen geest. Of, simpel gezegd, wat je ziet, hoort en ervaart, dat ben jezelf. Dus zeur niet, grijp je niet vast aan pleziertjes en gesel jezelf niet in dit leven, want je doet het allemaal zelf. 'Wat je zegt dat ben je zelluff' herinner je die nog van vroeger als je je schoolvriendje uitmaakte voor oude haring? Nou zoiets is Dzokchen, alleen dan wat dieper en serener.De vlucht van de Garoeda
Onder die titel is een van de helderste Dzokchen teksten te vinden. Je moet weten dat Dzokchen de meest geheime methode was binnen het Tibetaanse gebeuren, en nu, in de 21ste eeuw schrijf ik er gewoon op de computer (vanuit Thailand) een stukje over. Natuurlijk niet nadat ik deze tekst de laatste 10 jaar ongeveer 20 maal gelezen heb. Maar nu ineens vielen alle stukjes op hun plaats, vermoedelijk doordat ik tegelijkertijd de beroemde Advaita tekst I Am That van Nisargadatta Maharaj bij me had en van begin tot het einde als een soort detective uitgelezen heb. Maar daarover later meer. De overeenkomsten in beide teksten zijn zeer opvallend. Terwijl de schrijver van de vlucht van de Garoeda uit een lange Dzokchen traditie kwam, kwam Nisargadatta tot dezelfde visie door een simpele meditatie op de ‘bennigheid’ van Ik.
Shabkar Lama was een meester uit de Himalaya (ja, echt..), die als een soort rondreizende clown-zanger-dichter af en an allerlei meesters bezocht en uiteindelijk dat epos schreef, dat ook wel genoemd kan worden; het zwaard dat de wortels van de onwetendheid doorsnijdt. Ofwel de cut-the-crap methode.
Nix veel zitten en naar je navel staren, nix van lange meditaties op van alles en weinig voedsel, je kan het hoogste inzicht bereiken door totaal onbevangen een zelfonderzoek te verrichten. En de vlucht van de Garoeda is de handleiding die bij dat zelfonderzoek hoort. Net zoals I Am That een zelfde soort handleiding is vanuit het meer Vdanta perspectief.
Onderzoek de Geest
Stap voor stap neemt Shabkar je mee in een avontuur binnen de eigen geest. Door Socratisch te vragen laat hij je ervaren wat de essentie is van je eigen geest. Als je je aandacht voor de afwisseling eens naar binnen richt, wat tref je dan aan? Een bonte mengeling gruis, flarden gedachten, associaties, gevoelens, gewaarwordingen en alles komt en gaat op een totaal ongestructureerde wijze. Je kan niet eens een minuut orde op zaken stellen. Terwijl je dat probeert, probeer het maar…springen er weer van alle kanten gedachten op je af. Hoezo meester in eigen huis?
Het is niet voor niets dat mensen z’on afkeer of angst voor meditatie hebben. Ja, een beetje relaxed zitten met een wierrookstaafje totdat het op is, (goh wat duurt dat eigenlijk lang, zeg..), op een leuk kussentje en met wat sitaar muziek op de achtergrond, dat vinden we allemaal wel OK. Maar dat gaat nergens over. Dat levert ook niets op, behalve wat ontspanning.
Dat simpele kijken naar binnen, dat eigenlijk de essentie van de psychologie zou moeten zijn, omdat het de basis is van zelfkennis, dat kijken levert schaamrood op. Op de kaken, als je eerlijk bent. Want het eerste dat je ervaart is dat je van binnen een soort tweede hands winkel bent, een Lommert, met tweede hands gedachten en ideeen. Als je nu eens verder onderzoekt wat de basis van al die mentale rommel is op je eigen rommelzolder, dan komen we een stapje dichterbij. je kan door je eigen attentie naar binnen te richten de bron van dat alles vinden. Ik ga hier niet verklappen wat dat dan is, dan moet je maar de handleiding voor de zelfkennis van Shabkar Lama kopen en lezen.
Maar met de Dzokchen methode kom je erachter dat alles wat je ervaart en denkt zich bevindt in je eigen geest, dat je geen lichaam in de wereld bent, maar dat je lichaam in je geest ontstaat, samen met alle andere ervaringen en gewaarwordingen. Dat klinkt misschien wat schizofreen voor ons, maar dat is alleen maar omdat we totaal geconditioneerde wezens zijn. Je hebt je hele leven gehoord dat je Pietje bent (dat is alleen het etiquet op je lijf), je roept dat je dit of dat bent (dokter, zuster, leraar, advocaat, bakker), terwijl dat alleen een training is geweest, en dat je Christen, Mohammedaan, Boeddhist bent..etc, etc. Maar dat alles ben je helemaal niet. Dat zijn slechts aanwijsstokken die naar jezelf wijzen, maar jij bent die stokken niet. Onze grootste fout is dat we denken dat we een ‘bodymind’ zijn die in deze wereld is geboren en daar ook in dood gaat. Het tegenovergestelde ga je ontdekken als je de onderzoeksmethode van de Dzokchen gaat volgen.
Verlichting en onderwijsvernieuwing…
Waar dat toe leidt? Tot de verlichting. Maar ja, dat is ook weer zo iets, want dat bestaat niet. Je bent al waar je zijn wilt, alleen je weet het nog niet.
Al met al is de Dzokchen methode de meest geheime methode van de Tibetanen om tot realisatie te komen, en in de 21ste eeuw is die methode ineens voor iedereen toegankelijk geworden. Wat een rijkdom.
Maar de psychologie faculteit zal deze tekst wel niet in de opleiding opnemen. Waarom niet? Omdat de professoren en de leraren in het westen nog steeds niet inzien dat de essentie van de psychologie alleen maar zelfinzicht kan zijn. In plaats van dit soort uiterst relevante teksten krijgen de studenten 10 blokken statistiek. Nou dat schiet op! Geen wonder dat we nog steeds op de apenrots leven.
Schud die academische modder van je af en lees deze grote Dzokchen tekst, mediteer erop, lees het nogmaals en nogmaals en ineens, BOEM!!!