Vipassana en de hersenen

Vipassana meditatie is een klassieke vorm van meditatie, waarbij men stil zit en de gedachten laat wegebben. De Tibetanen zeggen altijd dat je de ogen een beetje open moet houden om niet weg te dromen. Nu is er neurofysiologisch bewijs dat meditatie inderdaad de hersenen rustiger maakt, maar dat wegdromen geen meditatieve effecten heeft! Een bijzondere stap voorwaarts binnen de meditatie research!

Onderzoekers van de universiteit in Californie beschreven deze resultaten in het septembernummer (2008) van een tijdschrift voor psychofysiologie. (Meditation (Vipassana) and the P3a event-related brain potential. Int J Psychophysiol. 2008 Sep 23).

Ze vergeleken de invloed van een bepaalde vorm van hersengolven bij mensen die heel ervaren met Vipasssana meditatie waren met die van minder ervarenen. De getrainde meditatoren waren tijdens de meditatie zo ontspannen, dat bepaalde geluiden op het niveau van de hersenen geen aanleiding gaven tot activiteit. [1] Maar als de mediterenden aan het wegdromen waren, was het effect van de meditatie niet zichtbaar op de hersengolven! Gewoon gaan zitten, de ogen sluiten en wat wegdromen is dus geen meditatie! Dat is nu op het niveau van de hersenen ook aangetoond.

Eerder bespraken we vergeliljkbare resultaten onder het kopje: waarom schrikt een zen-monnik niet.

De onderzoekers concludeerden:

The findings suggest that meditation state can decrease the amplitude of neurophysiologic processes that subserve attentional engagement elicited by unexpected and distracting stimuli.

Oftewel in een simpele vertaling: meditatie geeft een rust in de hersenen, en maakt schrikken van plotselinge geluiden stukken minder..

Sinds enige jaren is er steeds meer inzicht in de effecten van meditatie op de hersenactiviteit. Mediteren is niet meer iets zweverigs, want we kunnen tot op de neurofysiologische niveaus de effecten zichtbaar maken! [2] [3] [4] [5]