En het perbericht gaat verder:

Zo heeft bijna veertig procent van de ondervraagden geen antwoord op de vraag waar ze nog van dromen. Bijna zeventig procent heeft soms moeite met de regelmaat van hun leven. Daar zelf verandering in brengen, lijkt een moeilijke opgave. Naast het gebrek aan dromen, zijn we niet avontuurlijk ingesteld. 

Zelf het heft in eigen hand nemen? Nee hoor, anderen lossen het wel op! Lees maar. Want het bericht gaat verder:

In plaats van actie te ondernemen, laten Hollanders zich liever door een ander verrassen. Driekwart van de ondervraagden wil vaker verrast worden. 

Heel bijzonder, dit bericht. Want het geeft iets aan van onze ingewortelde opvattingen over het leven en ons eigen leven. Als we ons niet lekker in ons vel voelen zitten, gaan we naar de Ander, die het voor ons moet oplossen. De ander is de sleutel tot ons geluk. De ander moet onze sleur doorbreken. 75% van de ondervraagden geeft dat aan! Dat is schokkend. Want het legt de kern bloot van een van de megaproblemen in onze samenleving en onze gezondheidszorg! De verantwoordelijkheid voor ons eigen leven leggen we buiten ons zelf. 

De gang naar de dokter

Zo ook met de gang naar de dokter. Gisteren kwam een patient bij me langs met chronische nekklachten. Al gedurende jaren, en de huisarts (gaf pillen), de fysiotherapeut (gaf massage en warmte), de orthopeed (opereerde de nek) hadden er geen verandering in kunnen brengen. De patient bewoog zich uitermate houterig, als een soort zombie, waarbij de nek en de schouders en het hoofd als een geheel op de romp bewoog. Ik maakte hem attent op de Frankensteinwalk, en gaf een simpele losmaakoefening uit de Qigong om de nek en de schouders vrij te maken, gevolgd door de zogenaamde slangenoefening. Meteen, na enkele keren merkte den patient al op, dat voelt anders, veel ruimer…. Ik had nog niet veel gedaan.

Maar we lopen met ons allen in de val van Dat De Ander Het Moet Oplossen. De arts en de patient. Want evenals zoals bij het persbericht hierboven aangeeft, meent het merendeel van de mensen dat de dokter het moet opknappen. En die doet natuurlijk zijn best. Met pillen, verwijzingen naar de fysiotherapeut of de orthopeed…..

Zelf Leren Voelen en Doen 

De hele cultuur waar we inzitten is doordrenkt van het denken dat de Ander de oorzaak is van de ellende en de Ander het dus moet opknappen. Vindt u het niet vreemd, dat als je een kennis of vriend tegenkomt, en het verhaal gaat over bijvoorbeeld de ‘shit’ op het werk, dat de baas, of de collega van die kennis altijd de boeman is….En nooit uw kennis of vriend zelf???

We worden in de 21ste eeuw uitgenodigd om ons heilige huisje te verlaten, om over de rand van de hoed te kijken en zelf de actor te worden. Zelf je lijf voelen, zelf methoden ontdekken die helpen bij chronische pijn, zelf aan de Qigong gaan, of de Yoga, of de Feldenkraisoefeningen. Boeken kopen en lezen over lichaamsbewustzijn, mensen opzoeken die een coach kunnen zijn.

Van Monteur naar Coach

Ook de artsen zullen in toenemende mate moeten meeveranderen. Van monteur naar coach. Niet meer als het niet nodig is de ander louter repareren, maar de ander vooral coachen in gezondheidsgedrag. Zodat we met ons allen deze impasse van ‘verrast willen worden door de ander’ doorbreken. Want anders zitten we allemaal tevergeefs te wachten op de ander, terwijl we de sleutel in de eigen zak hebben.