Aspirine in de homeopathie

Naast het pijnstillend effect van aspirine (acetylsalicylzuur), wordt dit middel gebruikt om het bloed minder snel te laten stollen. Een van de mechanismes is dat acetylsalicylzuur klontering van bloedplaatjes (thrombocyten) remt. Dit komt doordat in de rode bloedcel het enzym met de naam 'COX' wordt geremd en de aanmaak van bepaalde stoffen, de prostaglandines, wordt daardoor eveneens geremd.
De onderzoeksgroep van Doutrempouich heeft in een aantal experimenten bij mensen en dieren ontdekt dat ultra lage doseringen van acetylsalicylzuur het effect van aspirine te niet doen en zelfs een stollende eigenschap hebben. Dat zou opgevat kunnen worden als een bewijs voor de werking van homeopathie, maar natuurlijk zou dat soort experimenten dan in verschillende laboratoria onafhankelijk van elkaar nogmaals uitgevoerd moeten worden.

Studies

De eerste studie werd gepubliceerd in 1987; bij 10 vrijwilligers werd de bloedingstijd gemeten na het innemen van 500mg aspirine, 2 x 10^-7mg aspirine of placebo. Gekeken werd wat het effect hiervan was na 2, 4 en 6 uur. Het bleek dat aspirine de bloedingstijd significant verlengde, en dat de ultraverdunde oplossing van Apirine juist na 2 uur de stollingstijd verkorte. De ultraverdunde oplossing gaf echter geen verkorte stollingstijd na 4 en 6 uur.[1] Zie grafiek. De stollingstijd is in seconden weergegeven.

Om het mechansime te ontrafelen van de ultraverdunde aspirine is een paar jaar later een vervolg studie uitgevoerd.[2] De vaatwand zorgt ervoor dat het bloed niet snel samenklontert. In een experiment hebben de onderzoekers een stukje vaatwand van de vene in een geconcentreerde oplossing bloedplaatjes gelegd. Het bleek inderdaad de vaatwand antiklontereigenschappen bezat. Echter bij het toevoegen van de ultraverdunde aspirine oplossing, werd dit effect opgeheven.

In een studie bij ratten bleek dat de ultradunne asprineoplossing meer bloedpropjes veroorzaakte dan een placebo-oplossing.[3]

Om dit te onderzoeken, hebben de onderzoekers de bloedvaatjes van de darmen (arteriolen in het mesenterium) beschoten met laser, zodat er propjes ontstaan. Gekeken is naar de hoeveelheid lasershots die nodig waren om een bloedpropje te creeeren (grafiek A), de hoeveelheid bloedpropjes die ontstonden (grafiek B), na 15, 35 en 55 minuten. De witte balken zijn de controlegroepen en de zwarte balken zijn de ratjes waarbij de ultradunne oplossing van aspirine is ingespoten. Op de grafiek is te zien dat het bloed sneller stolt nadat de ultradunne aspirineoplossing is ingespoten (zwarte balken) ten opzichte van de controlegroep (witte balken).

Op een andere manier werd onderzocht wat de concentratie aspirine doet op het vormen van bloedpropjes. Dezelfde proefopzet met ratjes werd gebruikt bij dit experiment. [4] Na het geven van een normale dosis (100 mg/kg) aspirine. Werd de thrombusproef met laser op dag 1 tot en met 16 gedaan. Het bleek dat Apirine de eerste 3 dagen een antistollingseffect had. Daarna waren de waarden hetzelfde als de controlegroep. Het interessante was dat op dag 8 en 10 de resultaten juist een stollingsbevorderend effect lieten zien! Zou dit betekenen dat op die dagen de concentratie vrij aspirine in het bloed net zo laag was als in de proeven met de ultraverdunde oplossing?

De resultaten van deze proeven zijn moeilijk interpreteerbaar, en moeilijk voorstelbaar wat hier het mechanisme is. Alle resultaten zijn afkomstig van één onderzoeksgroep.