Mansur Al-Hallaj: de man die zijn naam niet herinnerde

Mansur Al-Hallaj was een Sufi mysticus omstreeks 900 na Christus, die bekend geworden is als de man die zijn naam nier herinnerde. Hij sprak over God als zijn Geliefde, zijn vriend en als mensen hem vroegen wie hij was, wees hij op zijn tulband en zei, hierin kan alleen God gevonden worden, of hij opende zijn mantel en zei: hierin woont God alleen. Zijn weg kwam overeen met de weg van veel mystici, die de essentie van meditatie belichamen. Zij verdwijnen als persoon om gevuld te worden met God, of met het Goddelijke. Mansur was een totale rebel in zijn tijd, en werd dan ook niet voor niets door de reguliere schriftgeleerden veroordeeld als een ketter. Zijn weg eindigde in de gevangenis en daarna werd hij vreselijk gemarteld. 

Zijn laatste gang lijkt op die van Christus. Zijn beulen hakten zijn benen af, en Mansur merkte op: "Nu hoef ik zelfs geen stap meer te doen om in Allah op te gaan." De grote mysticus Attar, de schrijver van ‘The conference of the Birds’, zei over Mansur dat hij pure liefde was. 

Er wordt van Mansur gezegd dat hij zo begeesterd was van God dat hij zei: "God heeft me volledig leeg gemaakt, leeg van alles, behalve van hemzelf." In die staat van zijn wist hij zijn naam niet meer. Zij volledige naam was Abu Mughith al-Husayn ibn Mansur al-Hallaj al-Baydawi al-Wasiti.

Vol-ledigheid

Mansur was vol-ledigheid, de staat die in het Sanskriet Sunyata genoemd wordt. Leegte van alles wat samenhangt met ons ego. Deze staat van bewustzijn is de essentie van elke vorm van meditatie. Zijn staat is de vol-ledige Nu-heid,  zoals Mansur God zelf omschreef:

“No ‘before’ caused Him to appear nor did any ‘after’ cause Him to vanish."

In de diepe staat van meditatie vervagen alle grenzen en de directe ervaring van de Eenheid werd door Mansur uitgesproken met:

I have seen my Lord with the eye of my heart, and I said: "Who are You?" He said:"You." 

Zijn meest bekende werk is de Tawasin.

Eenheid

Zijn visie op de mystieke eenheid komt goed tot uitdrukking via een gedicht in de Tawasin. Mansur zei vaak dat hij niets anders dan God was, wat hem door de geleerden niet in dank afgenomen werd. Zijn Werdegang was dan ook niet voor niets vergelijkbaar met die van Socrates en Christus..

I saw my Lord with the eye of my heart
I saw: ‘Who are You?’ He said: ‘You!’
But for You, ‘where’ cannot have a place
And there is no ‘where’ when it concerns You.
The mind has no image of your existence in time
Which would permit the mind to know where you are.
You are the one who encompasses every ‘where’
Up to the point of no-where
So where are you?

Manur beschrijft staat van ‘no-thingness’ met dit gedicht.  

Zelfbewustzijn

In de Tawasin ook een hoofdstuk over zelfbewustzijn. Het aanwezig zijn in het hier en nu, waarvan de simpele afspiegeling te vinden is in de Mindfulness meditatie methode. 

Het teken hieronder staat voor dat zelf-bewustzijn. Het is opgebouwd uit de karakters ‘Alif’ – de eenheid, en Hamza – zelf- bewustzijn.

Mansur is een Sufi die ons ook anno 2010 veel te zeggen heeft. Een niet aangepaste geest, een renegade onder de Sufi’s, met een geheel eigen opvatting die de essentie van het onuitsprekelijke heeft beleefd en geleefd, tot en met zijn gruwelijke marteldood toe.  

 

 

 

 

 

Bron 

Mansur’s De Tawasin: http://www.leapinglaughter.org/archive/tawasin/index.htm