Elektroacupunctuur volgens Voll : EAV bij depressie

De electroacupunctuur* volgens Voll (EAV) is zinloos bij depressie. Bovendien is geen acupunctuur in de strikte zin van het woord, maar een vorm van behandelen op basis van acupunctuurpunten en bepaalde metingen. Door de huidweerstand van die punten te meten, wordt een diagnose gesteld en wordt vervolgens behandeld met homeopathische middelen, of supplementen. De methode wordt niet gesteund door resultaten van recent wetenschappelijk onderzoek, integendeel. 

 

EAV: het begin 

In 1953 zou een Duitse arts, Dr. Schmidt, beschreven hebben dat pathologisch veranderde organen een overeenkomstige verandering in het betreffende acupunctuurpunt deed ontstaan. Hij introduceerde het begrip “Zeigerabfall”, dat centraal staat bij de EAV. In datzelfde jaar begon Dr. Reinhard Voll, die in 1909 in Berlijn geboren werd, zijn onderzoek naar acupunctuur en de huidweerstand.

Voll ontwikkelde in samenwerking met Ing. Werner een apparaat, die toen de KUF Diatherapunkteur heette. Dit apparaat is de voorloper van een hele serie EAV apparaten, waarvan de eerste in 1955 geintroduceerd werd. Inmiddels zijn er vele moderne versies van het oorspronkelijke EAV apparaat op de markt, alsmede veel verwante apparaten.

 

EAV is Bioresonantie

EAV, de electroacupunctuur volgens Voll valt onder de noemer bioresonantie. Althans, dat meent de Eurepese Vereniging voor moderne acupunctuur. We laten deze federatie aan het woord over MORA, VEGA* en BICOM, allemaal bioresonantie* methodieken:

these types of therapy are what could be termed an amalgamation of acupuncture and homoeopathic resonances. Each manufacturers make of unit has advantages and disadvantages over its rivals in treatment applications. Readings from the hands and feet areas are taken utilising Voll acupuncture points.

De European Federation of Modern Acupuncture geeft de relatie aan tussen Voll en de bioresonantie* ook aan als:

“EAV is known by other names such as Electro Dermal Screening, it is also used as a system of measuring points by bio-resonance practitioners.”

Er ziijn dus veel verschillende apparaten op de markt. MORA, BICOM, VEGA* test , VANTAGE™ en de Meritest®.Om enkele te noemen. Allen komen dus overeen in het meten van de huidweerstand op bepaalde plaatsen of punten van het lichaam.

EAV vormt dus het prototype van de bioresonantie* benadering.

EAV Indicaties

De belangrijke indicatiegebieden voor EAV die op het net gevonden kunnen worden, zijn:

• • chronische vermoeidheid,
  • depressieve gevoelens,
  • slapeloosheid,
  • allergieën en voedselintoleranties,
  • huidaandoeningen,
  • amalgaam belasting,
  • gedragsstoornissen bij kinderen,
  • voortdurend zieke kinderen (malaise, koorts, achterblijven in ontwikkeling),
  • chronische ontstekingen,
  • chronische en onbegrepen klachten.

EAV is Electrodermal Testing

In het engelstalige gebied wordt de EAV electrodermal testing genoemd. In Amerika wordt de electrodermal testing expliciet gerekend tot wat ze daar noemen ‘bogus‘ behandelingen. Therapeuten die deze behandeling inzetten worden voor de rechtbank zelfs veroordeeld. Er worden steeds meer machines ontwikkeld, de laatste soort is de Asyra, die tot de zogenaamde groep der Computerised Electro Dermal Screening (CEDS) apparaten gerekend worden. Ook voor deze nieuwe generatie apparaten bestaat geen ondersteunende literatuur.

De FDA, die in de USA beoordeelt of apparaten en geneesmiddelen toegelaten kunnen worden, ziet het alsvolgt:

The FDA classifies “devices that use resistance measurements to diagnose and treat various diseases” as Class III devices, which require FDA approval prior to marketing. In 1986, an FDA official informed me that the FDA Center for Devices and Radiological Health had determined that the Dermatron and Accupath 1000 were diagnostic devices that posed a “significant risk.” [9] No such device can be legally marketed in the United States for diagnostic or treatment purposes. The FDA has warned or prosecuted a few marketers and banned the importation of such devices into the United States. (zie ook link)

Beoordeling van de EAV, de electroacupunctuur* volgens Voll bij depressie

In het rapport Advies inzake Acupunctuur van de Gezondheidsraad uit 1977 staat over deze methode: ‘De methode kan niet anders dan als gevaarlijke schijnwetenschap worden gekwalificeerd en kan ernstige schade voor de patiënt teweeg brengen’. Hiermee sluit de Gezondheidseraad zich geheel aan bij de visie van de FDA.

Dat laatste deel is zeker een wat overdreven statement. In het rapport van de Raad voor de Volksgezondheid en Zorg van juni 2005, waar ook IOCOB aan meewerkte, staat dat de schade van alle complementaire behandelvormen in Nederland tezamen geen gezondheidsprobleem oplevert. Vollse elektroacupunctuur (EAV) zal vermoedelijk ook niet veel bijwerkingen hebben, maar dat is niet aangetoond.

Omdat er geen evidentie bestaat dat deze vorm van diagnose en behandelen werkzaam is,ook niet bij burnout, krijgt de Vollse electroacupunctuur een rood stoplicht. 

Sites voor E.A.V.

• Geschiedenis van de Vollse methode
• De electroacupunctuur volgens Voll
• The effect of QIGONG* on therapeutic balancing measured by Electroacupuncture According to Voll (EAV): a preliminary study.
• Internationale Medizinische Gesellschaft für Elektroakupunktur nach Voll

EAV Literatuur

Wuthrich B. Unproven techniques in allergy diagnosis. J Investig Allergol Clin Immunol. 2005;15(2):86-90.

Beyer K, Teuber SS. Food allergy diagnostics: scientific and unproven procedures. Curr Opin Allergy Clin Immunol. 2005 Jun;5(3):261-6.

B. Weber. Wissenschaftliche Studien zur EAV-Diagnose – 40 Jahre Elektroakupunktur nach Voll – EAV.

Molen C. v.d. De Electroacupunctuur* volgens Voll (E.A.P.) Ned. Tijdschr.lnt. Gen. 1 (4). 155.159. 1984

American Association of Acupuncture and Bio-Energetic Medicine. Basic explanation of the electrodermal screening test and the concepts of bio-energetic medicine. AAABEM Web site, 1998.

Head H. Die Sensibilitätsstörungen der Haut bei Viszeralerkrankungen, Hirchwal, Berlin, 1898.

Voll R. Elektroakupunktur. M.L. Verlag, Uelzen.

Bergsmann 0, Eder H. Thorakale Funktionsstörungen, Pathologie und Therapie Haug Verlag, Heidelberg, 1977

Kokoschinegg P. Bioelektrische Messungen an Akupunkturpunkten zur Diagnose und Therapiekontrolle. Arbeitsgemeinschaft für Strahlenforschung. Wien , 1975.

Nakatani Y. Ryodoraku Acupuncture Ryodoraku Research Institute,Osaka,1977.

Voll R. Topographische Lage der Messpunkte der Elektroacupunktur M.L. Verla
g, Uelzen, 1976. le Teil: Textband. 2e Teil: Bildband 1 und 2. le Supplementband. 2e Supplementband. 3e Supplementband. Bild und Textband 3.

Kramer F. Beitrag zur Beweisfuhrung der Medikament-Testung Electroakupunktur anderthalb Jahrzehnte Forschung und Erfahrung in Diagnostik und Therapie. M.L. Verlag, 1971, pag. 241.251

Morell F. Die Veränderung der Blutsenkung der pH, H2 und RHO-Werte im Blut durch getestete gespritzte Medikamente. Medikamenttestung, Nosodentherapie und Mesenchymentschlackung. M.L. Verlag, 1965, pag. 101-112

Mehlhardt W. Physikalische Beobachtungen zum Phänomen der Medikamenttestung. Voll-Elektroakupunktur. M.L. Verlag, Uelzen, 1965, pag. 236-240.

Krackmar F. Elektroakupunktur in biophysikalischer Betrach. tung Der heutige Stand der Elektroakupunktur M.L. Verlag, Uelzen,1961,pag.17-27.

Krarner F. Die Elektroakupunktur-Diagnostik der Restostitis. M.L. Verlag, Uelzen, 1964.

Kunst M. Toxoplasmose diagnostisiert mit Hilfe der Nosode Toxoplasmose. Voll-Elektroakupunktur, 1971, pag. 155-183.

Hagen C. Umweltgift im Griff dank Elektroakupunktur nach Voll (E.A.V.). ML. Verlag, Uelzen, 1983.

Pischinger A. Das System der Grundregulation. Haug Verlag, Heidelberg, 1975.

Lapp C.H. e.a. Mobilisation de I’arsenic fixé chez le cobaye sous I’influence de doses infinitésimales d’arsenate de sodium. Therapie 1955, 10, pag. 625-638.

Wurmser L. Influence des doses infinitésimales sur la cinetique des eliminations. A.H.F. 1975, pag. 316-324. Recherce exp. Modeme et Horn., M. Plazy, 1967.

Mouriquand G., Cier A., Boiron J. Rétention et mobilisation de toxiques exogènes chez le pigeon. A.H.F. 1975, pag. 235-236.

Lapp C.H. Mobilisation de Bismuth. Therapie 1958, 13 pag. 438-450

Mouriquand G. e.a. Rétention et mobi1isation de toxiques exogènes chez le pigeon. A.H.F., 1961, p.g. 766.

Boiron J., Cier A. Recherches experimentales d’une activité isopathique. A.H.F. 1962, pag. 79b-SOO.

Voll R. Medikamenttestung Nosodentherapie Mesenchymentschlackung. M.L. Verlag, Uelzen, 1965.

Voll R. Diagnostik und Therapie der Umweltbelastung in der Sprechstunde. ML Verlag, Uelzen. 1976.

H.-E. Schurk, B. Wiegele. Physikalische Grundlagen der Elektroakupunktur nach Voll, Ergebnisse der ersten Diplomarbeit an der FH Augsburg, Panta, 3.Quartal 1994, Heft 3, S. 49-54