Celtherapie bij beroerte

De wens om eeuwig jong te blijven kennen we allemaal. Al heel lang geleden zochten alchemisten naar de steen der wijzen en het elixer van het eeuwige leven. Op de angst om oud te worden spelen vele producenten van voedingssupplementen in, ook zo de voorstanders van de celtherapie. Celtherapie wordt wel eens voorgesteld als behandeling voor een beroerte. Meestal in de vorm van stamceltherapie. Er is echter nooit onderzoek gepubliceerd waaruit de effectiviteit en de veiligheid ervan bij patienten met een beroerte gebleken is.

Er worden op het internet enorm veel vormen van behandelingen aanbevolen om te verjongen. Hormonen zoals dihydroxiepiandosteron (DHEA) en pregnenolon worden aanbevolen als fontein van de jeugd. Ook humaan groei hormoon wordt aanbevolen om via pleisters te gebruiken en zo de jeugd te herstellen. En er zijn verder veel supplementen op de markt die veelbelovende namen dragen als ‘anti-aging formule’. Het spreekt vanzelf dat al deze benaderingen kunnen rekenen op veel belangstelling van consumenten. Die belangstelling is echter meer gebaseerd op goede marketing dan op wetenschappelijke feiten. Dit geldt ook voor de zogenaamde celtherapie, die in ons land bekend werd door het werk van Defares.

Celtherapie

Celtherapie is een bijzondere vorm van behandelen, waarbij lichaamsvreemde, van dieren afkomstige embryonale cellen per infuus ingebracht worden, met name bij patiënten met kanker of lijdend aan ‘veroudering’. Binnen de celtherapie verwijst men vaak naar de eeuwenoude wijsheid van Hippocrates, die gesteld zou hebben dat als er bijvoorbeeld sprake is van leverproblemen, dat de oplossing in jonge dierlijke levers zou liggen.

Het idee om met embryonale cellen te behandelen is al in het begin van de vorige eeuw uitgesproken. De pionier was Paul Niehans (1882-1971). Hij kwam volgens de overlevering op het idee doordat hij geroepen werd bij een patiënt met onbehandelbare krampen volgend op een schildklieroperatie. Bij deze patiënt waren per ongeluk ook de bijschildklieren verwijderd. Dit was in de begintijd van die operatie een bekende complicatie. Naar zeggen redde Niehans de vrouw door een suspensie van de bijschildklieren van een stier te injecteren. De krampen hielden toen meteen op en de patiënt was gered. Het therapeutisch effect hield een lange tijd aan, langer dan te verwachten was op basis van kennis van de bijschildklierhormonen. Hierop ontwikkelde Niehans zijn celtherapie. Hij schijnt aan zijn patiënten bijna 50.000 injecties gegeven te hebben met foetale cellen. Op basis van deze ervaring concludeerde hij het volgende.

“cellular therapy is a method of treating the whole organism on a biological basis, capable of revitalizing the human organism with its trillions of cells by bringing to it those embryonic or young cells which it needs . . . selective cellular therapy offers new life to the ailing or diseased organism”.

Hij behandelde in zijn prestigieuze instituut ‘ Clinique La Prairie’ in Zwitserland vele rijke en beroemde mensen, die allen angst hadden om oud te worden en die verleid waren door de voor die dagen indrukwekkende techniek van het inspuiten van ‘jonge cellen’. Charlie Chaplin, paus Pius, Konrad Adenauer, Charles DeGaulle, Eisenhower, Churchill, Haile Selassi, ondergingen de therapie…..Als zulke belangrijke mensen de therapie vertrouwen, dan moet het wel goed zijn, was zeker toen de gedachte. Deze behandeling sprak natuurlijk ook sterk tot de verbeelding. Zowel de supermoderne techniek als de overtuigende persoonlijkheid van Professor (!) Niehans zullen ongetwijfeld bijgedragen hebben aan het tot stand komen van een groot placebo-effect bij de ontvangers van de therapie. Daarbij kwam ook nog de hoge prijs van de behandeling, die het te verwachten effect nog eens vergrootte.

Celtherapie: geschiedenis

Enkele stappen in de geschiedenis van de celtherapie met betrekking tot Niehans’ idee zijn:

1931: Professor Niehans geeft de eerste injecties met verse cellen.
1941: Eerste injecties met gevriesdroogde cellen.
1953: De behandeling van paus Pius XII maakt de cellulaire therapie bekend in de gehele wereld.(zie afbeelding, de Paus met Niehans)
1960: Oprichting Société Internationale pour l’éthique de la thérapie cellulaire.
1968: Oprichting van het instituut Paul Niehans in Bern.
1971: Overlijden op 89-jarige leeftijd van professor Niehans.

Celtherapie in diverse landen

Celtherapie is in ons land ontwikkeld door de arts James George Defares, die in 1966 tot bijzonder hoogleraar mathematische antropobiologie te Leiden benoemd werd. In 1975 legde hij zijn hoogleraarsrol neer. In de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw ontwikkelde hij deze vorm van behandelen, die ook nu nog in ons land en vooral in Duitsland en Zwitserland aangeboden wordt. Celtherapie wordt meestal gegeven in klinieken die ook ozontherapie en chelatietherapie aanbieden. Dat is opvallend, omdat deze beide vormen van behandelen ook in een ongunstig daglicht staan. Ozontherapie is een vorm van behandelen, waarbij bloed van de patiënt geschud wordt met ozon en dan per infuus weer ingebracht wordt. Chelatietherapie is een bijzondere vorm van behandelen, waarbij de stof EDTA per infuus ingebracht wordt, met name bij patiënten met aderverkalking, of atherosclerose. De chelatietherapie is bedoeld, om kalkafzetting in de bloedvaten af te breken. Celtherapie is  populair in Duitsland, Zwitserland en Frankrijk, en ook in Nederland zijn enkele privé-instellingen te vinden die celtherapie aanbieden. In de USA is celtherapie verboden. Patiënten reizen daar naar Mexico of de Bahamas, waar ze voor de eerste behandeling rond de 3000 dollar moeten betalen, en voor vervolgbehandelingen 1500-2000 dollar.

Indicaties en bijwerkingen van celtherapie

De celtherapie wordt zowel toegepast om aandoeningen te behandelen, zoals bepaalde vormen van kanker, als om preventief het verouderingsproces te remmen. Maar ook zou celtherapie werken bij autisme, artritis en de ziekte van Parkinson! En bij beroerte.

Het spreekt vanzelf dat er voor deze vorm van behandelen niet veel bewijs te vinden is. Het onderzoek dat gedaan is, is geheel dierexperimenteel van aard. Zo wordt er bijvoorbeeld vaak verwezen naar een Frans onderzoek, waaruit bleek dat als er radioactieve embryonale thymuscellen bij een volwassen dier ingespoten worden, de radioactiviteit daarna specifiek in de thymus van het behandelde dier teruggevonden kan worden. Het is kenmerkend voor uiteenlopende alternatieve vormen van behandelen die via het internet aangeboden worden, dat er steeds een indrukwekkende hoeveelheid wetenschappelijk bewijs besproken wordt. Bij nadere bestudering echter blijkt dat al het onderzoek dierexperimenteel van aard is. En dat er geen placebogecontroleerde klinische studies gepubliceerd zijn.

Celtherapie: wetenschappelijk onderzoek

Wetenschappelijk onderzoek over positieve effecten bij mensen kon IOCOB  niet vinden. In de grootste database voor medische artikelen, Pubmed is ook geen enkel artikel te vinden over de effectiviteit van deze benadering. Wel zijn er veel bijwerkingen beschreven van deze therapie, waaronder sterfgevallen. Frequent voorkomende bijwerkingen zijn allerlei allergische reacties, ontstekingen in hersenen, zenuwen, de huid en bloedvaten.

Celtherapie: conclusie

De celtherapie had aanvankelijk groot succes door enkele niet wetenschappelijke feiten:

De therapie was ontwikkeld door een Professor Vele beroemde mensen werden met celtherapie behandeld

De behandeling was voor die tijd technisch indrukwekkend en innovatief

De behandeling werd uitgevoerd in luxe klinieken en er hing een hoog prijskaartje aan.

Beoordeling Celtherapie

De effectiviteit van de celtherapie is dus niet bewezen. Wel zijn er veel bijwerkingen beschreven van deze therapie, waaronder sterfgevallen. Een behandeling met mogelijk ernstige bijwerkingen zonder bewezen nut krijgt van IOCOB een rood stoplicht.

Sites

Buitenland

• Clinique La Prairie, CH-1815 Clarens-Montreux/Switzerland
• Autisme behandelen met celtherapie
• Kliniek Paul Niehans in Zwitserland
• Stefan kliniek in London

Nederland 

• Kliniek preventieve gezondheid Berg en Bosch
• Amsterdamkliniek (voor thymus cel therapie)

Literatuur

Het merendeel van de literatuur is te vinden op de website van de Zwitserse kliniek. Er is wat dierexperimenteel en laboratorium werk gepubliceerd, maar geen klinische studies naar de effecten van celtherapie.

Het meest relevante onderzoek was een studie naar het effect van celtherapie bij muizenkanker, met als conclusie:

CLP-Extract contains powerful anti- metastatic principles. Already with 3 doses of 10 or 100/mg a significant reduction of 3-Lewis lung carcinoma metastases can be observed, as judged by lung histology

• G. LAMBERT : Conquest of Life – The extraordinary story of Dr. Paul Niehans. Rinehart & Company Inc.,
  New York and Toronto, 1959.
• G. FICHERA : Développement des greffes embryoniques et fétales. Arch. Méd. expérimentale 21, 617-40 (1909).
• E. AMTMANN, E. EDDE, G. SAUER and O. WESTPHAL : Restoration of the responsiveness to growth factors in senescent cells by an embryonic cell extract. Exp. Cell Research 189, 202-07 (1990).
• C. J. WU et al. : Effects of human fetal liver extract on the growth of HL-60 cells. Exp. Hematol. 17 (3), 1021-29 (1989).
• R. P. BOLANDE : Benignity in neonatal tumors and the concept of cancer repression in life. Am. J. Dis. Child. 122, 12-14 (1971).

Tekstboeken over celtherapie

• Franz Schmid ZELLTHERAPIE – EIN SCHRITT IN DIE ZUKUNFT DER MEDIZIN, 1987
• Franz Schmid CELTHERAPIE A NEW DIMENSION OF MEDICINE, 1983
• J.G. Defares CELTHERAPIE, 1973
• F.L.L.M. Merckelbach CELTHERAPIE VOLGENS DR. NIEHAUS? JA. 1978