Cannabis lachtherapie bij Parkinson

Op het internationale congres in Parijs, 2009, met de focus op de ziekte van Parkinson was ook een beetje aandacht voor alternatieven naast de pillen. Zoals bewegingstherapie en speltherapie. Het is in principe zo duidelijk: use it or loose is. Als je een ziekte hebt waarbij een stuk immobiliteit ontstaat, dan is het in optimale conditie brengen van het lijf zinvol. Dan heb je betere compensatie mechanismen, het humeur wordt beter, de sociale interacties nemen toe en de kwaliteit van leven ook. Maar over de rand van de hoed kijken is lastig. Tot nu toe gaat het lekker passief allemaal. Je 'hebt' de ziekte van Parkinson, je gaat naar de neuroloog en je krijgt daar pillen voor. Dom, dom, dom. We moeten verder gaan, activiteit opzoeken, met fysiotherapeuten oefenen, Salza gaan dansen (een echte activiteit in de Nederlandse Parkinson community door de Parkinsonpatient Hans Bogers sterk gepopulariseerd!). En verder durven gaan. Kijken wat de individuele patient helpt, zonder meteen allerlei gigantische farmaceutische studies te willen doen. Lachen en Cannabis gebruiken bijvoorbeeld. Lachtherapie. Cannabis. Ooit over nagedacht?

Parkinson patienten geven aan dat ze baat hebben bij Cannabis gebruik. [1] En Cannabis wordt goed verdragen. Cannabis is ook vanuit wat we weten over de hersenen bij de ziekte van Parkinson zinvol om in te zetten. [2] [3][4]

Samenwerking Cannabinoid en dopaminerg systeem 

We geven even wat wetenschap: In een van de posters van het 16de congres over de ziekte va Parkinson (2005) (Parkinsonism & Related DisordersVolume 11, Supplement 2, 2005, Pages 104-105,  Abstracts of the 16th International Congress on Parkinson’s Disease and Related Disorders) staat:

Camlabinoid CB1 receptors and their endogenous ligands, endocannabinoids, play an important role in the striatum. We investigated CB 1 receptor expression in animal models of Par!dnson’s disease (PD) and their changes in response to levodopa treatment.

Er werd een een diermodel gebruikt, en omdat er weinig onderzoek op dit gebied gedaan wordt beschrijven we het in meer detail:

Rats were unilaterally injected with 6-hydroxydopamine (12.5 gg), or vehicle, in tile medial furebrain bundle and after three weeks were given injections oflevodopa and benserazide (15 and 3.5 mg/kg, twice daily, i.p., 21 days) or vehicle. Striatal proteins were electrophoretically separated and tile CB1 receptor protein content quantified by Western blot.

Conclusion: Our results imply that: 1. physiological up-regulation of striatal CB 1 receptets in response to acute, but not chronic levodopa is disrupted in tile lesioned striatum, this might underlie tile development of levodopa-induced dys!dnesia; 2. levels of 2-arachidonoylglycerol and anandamide are modulated differentially by long-ternl levodopa treatment, suggesting they play different roles in this structure.  

Wat betekent dat? Heel simpel gezegd dat het ingebouwde Cannabis systeem dat we in onze eigen hersenen hebben in samenwerking werkt met het dopaminerge systeem. 

Verder verscheen er kortgeleden een farmacologisch verhaal over de rol van Cannabinoiden bij de ziekte van Parkinson, dat we hier citeren:

Patients with Parkinson and Huntington disease tend to have impaired functions in these regions. Oxidative damage of dopaminergic neurons has been postulated as a mechanism of neuronal degeneration.

The cannabinoid system, therefore, might play some physiological role in the control of movement by the basal ganglia. The globus pallidus and substantia nigra pars reticulata contain the highest density of CB₁ receptors in the body. CB₁ receptors are also abundant in the putamen, part of the relay system within the basal ganglia that regulates body movements, and in thecerebellum, which coordinates body movements. Cannabinoid receptors are also found in the neurons that project from the striatum and subthalamic nucleus, which inhibit and stimulate movement, respectively. They are, therefore, possible additional sites that might underlie the effects of cannabinoids on movement. This is supported by the finding that CB₁ knockout mice exhibit lower locomotor activity (Zimmer et al., 1999). Furthermore, the concentration of anandamide in the globus pallidus and substantia nigra is three times higher than in other brain regions.

The evidence of the implication of cannabinoids in PD is based on the demonstration of a powerful action, mostly inhibitory, of synthetic, plant-derived and endogenous cannabinoids on motor activity. In addition, the fact that CB₁ receptor binding was altered in the basal ganglia of humans affected by several neurological diseases and, also of rodents with experimentally induced motor disorders, further supports this contention (Sañudo-Peña et al., 1998; Romero et al., 2002).

Furthermore, evidence suggests that cannabinoids may prove useful in Parkinson’s disease by inhibiting the excitotoxic neurotransmitter glutamate and counteracting oxidative damage to dopaminergic neurons. The inhibitory effect of cannabinoids on reactive oxygen species, glutamate and tumour necrosis factor suggests that they may be potent neuroprotective agents (Molina-Holgado et al., 1997).

Current treatments for PD, based on the replacement of dopamine in the brain, are often not satisfactory, due mostly to dyskinesic motor side effects, and new approaches are needed.

Cannabis-derived compounds may be used medicinally in the treatment of PD mainly because they inhibit the transmission of neural signals, and they inhibit movement through their actions on the basal ganglia and cerebellum, where cannabinoid receptors are particularly abundant (Venderova et al., 2004). Cannabinoids decrease both the inhibitory and stimulatory inputs to thesubstantia nigra, and therefore might provide dual regulation of movement at this nucleus, producing an upregulation of CB₁ receptors. 

Standard treatments of PD with levodopa may be constrained in the long term by the development of dyskinesia. In a randomized, double-blind, placebo-controlled, crossover trial, the authors demonstrate that the cannabinoid receptor agonist Nabilone (a THC synthetic derived) significantly reduces levodopa-induced dyskinesia in PD (Sieradzan et al., 2001).

The lateral segment of the globus pallidus is thought to be overactive in levodopa-induced dyskinesia in PD. Some authors suggest that CB₁ receptor agonists could have value only in reducing L-dopa-induced dyskinesia (Brotchie et al., 1997; Fox et al., 2002; Brotchie, 2003; Carroll et al., 2004) and antagonists could prove useful in the treatment of parkinsonian symptoms, which was also demonstrated in a recent clinical study (Sieradzan et al., 2001).

The antidyskinetic function of cannabinoid agonists may be exerted through inhibition of GABA reuptake in the lateral part of the globus pallidus. Augmentation of GABAergic transmission in the indirect pathway may alleviate dyskinesia (Venderova et al., 2005).

This issue is supported clinically by the finding that 14% of PD patients self-report improvement in their dyskinesia with cannabis use. 

Tegen Pijn en voor lachen 

Er kan dus een project starten: Parkinson, tegen pijn en voor lachen! We vinden dat de hedendaagse patient met chronische aandoeningen veel duidelijker zelf als controle kan gaan dienen of een bepaalde behandeling zinvol is. We zijn nu alleen slaven van grote gerandomiseerde studies. Maar vooral bij chronische pijnen en chronische bewegingsstoornissen merken de patienten zelf precies aan hun eigen lijf wat een bepaalde behandeling doet. Dus ook of Cannabis gebruiken enof lachtherapie zinvol is. Het is te gek voor woorden dat we de patienten dat recht willen ontzeggen om zelf te voelen wat bij hun werkt, ons als artsen beroepend op klinische studies… Daar is niet genoeg onderzoek om dat te ondersteunen, zeggen we dan. Onzin, patienten kunnen dat zelf vaak hee
l goed aangeven. Vooral bij chronische neuropathische pijnen en de ziekte van Parkinson! 

Verder hebben veel meer Parkinson patienten dan we denken ook die chronische pijnen, zogenaamde neuropathische pijnen. Tegen neuropathishe pijnen kan Cannabis ook goed ingezet worden. [5][6] [7] In een recent overzicht staat dat ook overduidelijk:

..current data obtained from basic research and from analysis of the available controlled trials indicate that cannabinoids can be accepted as a useful option in the treatment of neuropathic pain. [8]

Lachen is ook gezond. Er is aardig wat materiaal dat ondersteunt dat lachen met oudere patienten zinvol is. [9][10] Zelfs glimlachen heeft al positieve effecten! [11] 

Lachen en blowen: de lachende boeddha

Dus als we even onze serieuze medische gezichten op de hoedenplank laten staan, zou het serieus zinvol kunnen zijn om met kleine groepjes Parkinson patienten te gaan blowen en lachen, of lachen en blowen. Nu moeten we in onze maatschappij met zijn anti instelling wel even wat opzij zetten. Dat blowen zo gevaarlijk is bijvoorbeeld. En dat het niet hoort. En dat je een randdebiel bent als je blowt. Allemaal bizarre vooroordelen, die voortkomen uit de zinloze war against drugs.

Maar het is tijd voor vernieuwing in onze beklemde samenleving. En samen bewegen, lachen en blowen zou wel eens bijzonder positief kunnen zijn. Wie zet de eerste stap? Op het congres in Parijs waren in ieder geval de eerste geluiden te vinden  dat je patienten met de ziekte van Parkinson meer moet bieden dan alleen wat pilletjes!  En laat er nu een Cannabis soort zijn die de lachende boeddha heet…