Zink bij suikerziekte

De aanwezigheid van eiwitten in de urine is een teken dat de functie van de nieren is aangedaan. Bij suikerziekte wordt er goed gecontroleerd of en hoeveel eiwit er in de urine aanwezig is omdat het een belangrijke maat is voor het verloop van de diabetes. Ook tijdens behandeling is het een maat om te zien of de behandeling een verbeterend effect heeft op de nierfunctie. De afname van eiwitten in de urine is een maat voor de verbeterde nierfunctie. Volgens de literatuur is de zogenaamde oxidatieve stress in de nieren 1 van de belangrijkste oorzaken van dit functie verlies en dus van de uitscheiding van eiwit in de urine. Er zijn zogenaamde anti-oxidatieve eiwitten en deze zijn belangrijk om de oxidatieve stress, veroorzaakt door de suikerziekte, in de nieren verminderen. Zink zorgt er voor dat deze anti-oxidatieve eiwitten goed hun werk kunnen doen.

In deze studie werden 50 suikerziekte patienten (type 1 patienten) verdeeld over twee groepen: de ene helft kreeg 30 mg zink per dag en de andere helft placebo gedurende 3 maanden. Na afloop kregen de patienten 4 weken niets (washout periode) en vervolgens werden de groepen omgedraait. Dus de groep die eerst zink kreeg kreeg toen placebo en de placebo groep kreeg zink. Dit is een zogenaamde cross-over design, erg vaak toegepast in goed klinisch onderzoek. Na 3 maanden bleek dat de eiwit hoeveelheid in de urine significant afgenomen was na de zink supplementie. Gezien het feit dat dit een indirecte maat is voor een verbeterde functie van de nieren is dit dus een goed teken.

De conclusie van de auteurs was dan ook dat zink-supplementie de eiwit hoeveelheid in de urine van diabetes patienten verlaagd. De anti-oxidante werking van zink op de nieren is volgens de auteurs het onderliggende mechanisme.

Zinc supplementation reduced albumin excretion in microalbuminuric type 2 diabetic patients. This outcome may be due to the antioxidant effect of zinc. [1]