Cannabis bij MS

Cannabis is een plant die al duizenden jaren in India opgevat wordt als een medicinale en heilige plant. Modern onderzoek ondersteunt het gebruik van Cannabis bij de behandeling van chronische pijn en spasmen, vooral ten gevolge van MS. Op dit gebied is erg veel literatuur dat het gebruik van Cannabis bij MS ondersteunt. Het beste is om zelf te proberen of Cannabis een bijdrage kan leveren bij het verzachten van de klachten. Daarbij is het van belang enkele aspecten te weten. Omdat Cannabis enkele eigenschappen heeft waar men rekening mee moet houden, beoordelen we het gebruik bij MS met een oranje-groen stoplicht.

Cannabis of Marihuana kan een zinvol middel zijn om pijn, spasmen en andere klachten bij MS en chronische pijn te verlichten. In 2004 is een groot onderzoek gepubliceerd in The Lancet waaruit blijkt hoe zinvol het gebruik van Cannabis voor patiënten kan zijn.

Marihuana thee wordt echter vaak verkeerd gebruikt, zodat de therapeutische werking te gering is. Er zijn 5 tips die de patiënten in acht genomen moeten worden; tips die men normaal moeilijk vinden kan.

De Vijf Tips

1. De thee moet gezet worden met kokend water, de theepot moet goed geïsoleerd zijn; na een minuut trekken moet er een theelepel volle melk bij de thee gedaan worden of een kwart theelepeltje roomboter. Goed roeren! De volle melk of de roomboter is van belang om de actieve pijn- en de spasmeremmende stoffen in de thee door het lichaam op te laten nemen. Volg je deze tip niet op, dan is de opname van de actieve stoffen in het bloed veel minder en het effect is bijna niet merkbaar of zelfs afwezig. Laat de thee vervolgens ca 10 minuten trekken, liefst op een theelichtje. Nog beter is het om de thee op een pitje te laten trekken, net zoals soep.

2. Iedere patiënt moet zoeken naar de optimale dosis. Die kan nogal verschillend zijn. Om de optimale dosis te bepalen is het belangrijk om eerst een volle pot te zetten met een thee-ei met marihuanabladeren of een enkel pluimpje marihuana. Dan drink je allereerst op een rustige avond een kop thee. Als er na ca 30 minuten nog geen enkel effect is, dan drink je een tweede kop en dito na een half uur nog een kop. Net zolang tot je lekker ontspannen wordt en een lichte vreemde sensatie van warmte of tintelingen in het lichaam opmerkt. Als je in die staat bijvoorbeeld naar muziek luistert, komt die muziek intenser dan normaal over. Dit zijn tekenen dat men genoeg marihuana thee gedronken heeft. Deze lichamelijke effecten horen bij de high van marihuana. De pijnstillende en spasme remmende effecten zijn meestal al aanwezig voordat de marihuana-high ontstaat. Je moet de thee dus steeds sterker maken en meer ervan drinken, totdat je deze lichte effecten opmerkt. Dan is de juiste dosering bereikt. Drink je dan nog meer, dan ontstaat de marihuana-high in zijn volle vorm.

3. Schrik nooit als er vreemde effecten optreden, er is nog nooit iemand overleden door een marihuana overdosis; ontspan in wat je voelt en laat het zijn zoals het komt. Zelfs als het vreemd en onbekend is. De effecten nemen altijd na een tijdje weer af! Ook gevoelens van misselijkheid kunnen ontstaan.

4. De medicinale marihuana of de marihuana die bij de coffeeshop gehaald kan worden, zijn redelijk tot zeer sterk en er is slechts weinig nodig in het thee-ei. De marihuana bladeren die als wietthee in smartshops in Amsterdam verkocht worden, zijn minder sterk, en men kan dat in grotere hoeveelheden gebruiken.

5. Voor een goed pijnstillend en spasme verminderend effect moet men ten minste drie koppen thee per dag drinken; soms adviseert men om voor het slapen gaan nog een extra kop te drinken, zodat de nachtelijke spasmen ook minder worden.

Literatuur

McPartland J.M. and Russo E.B. Cannabis and cannabis extracts: greater than the sum of their parts? J. Cannabis Ther. (2001) 1: 133-152.

Mechoulam R, Panikashvili D, Shohami E. Cannabinoids and brain injury: therapeutic implications. Trends Mol Med (2002) 8(2): 58-61.

Mechoulam R. and Hanus L. The cannabinoids: An overview. Pain Res Manage. (2001) 6(2): 67-73.

Musty R.E. and Rossi R. Effects of smoked cannabis and oral ∆9-THC on nausea and emesis after cancer chemotherapy: a review of state clinical trials. J. Cannabis Ther. 1(1): 29-42.

Nahas G.C. The medical use of cannabis. In: Marihuana in science and medicine.

Nahas C.G. (ed) Ney York: Raven Press (1984).

Narayan R.K. et al. Clinical trials in head injury. J Neurotrauma. (2002) 19(5): 503-57.

Neeleman MP. Bleekjes afstekend bij alle geweld: De plaats van canabis in de palliatieve zorg. Pharm Weekbl (2003) 138(6): 216-221.

NIH. National Institutes of Health. (1997) Workshop on the Medical Utility of Marijuana. Bethesda, MD: National Institutes of Health.

Parker LA, Kemp SW. Tetrahydrocannabinol (THC) interferes with conditioned retching in Suncus murinus: an animal model of anticipatory nausea and vomiting (ANV). Neuroreport (2001) 12(4): 749-751.

Rice A.S. Cannabinoids and pain. Curr Opin Investig Drugs (2001) 2(3): 399-414.

Rigter H. Cannabis: Feiten en Cijfers anno 2002. Trimbos (2003).

 Russo EB. Hemp for headache: An in-depth historical and scientific review of cannabis in migraine treatment. J Cannabis Ther (2001) 1(2): 21-92.

Sidney S. Marijuana Use in HIV-Positive and AIDS patients: Results of an Anonymous Mail Survey. J. Cannabis Ther. 1: 35-41.

Het therapeutisch effect van cannabisgebuik bij mensen met MS. (Graafmans WC) TNO preventie en gezondheid (2000) PG/VGZ/2001.078

Tramèr M.R. et al. Cannabinoids for control of chemotherapy induced nausea and vomiting: quantitative systematic review. BMJ (2001) 323: 16-21.

Verzijl JM, Movig KLL, Zylicz Z, et al. Veel geschreeuw, weinig touw. Drieluik cannabis 2: medische toepassingen. Farm Weekbl (2000) 135(42): 1552-57.

Whittle B.A., Guy G.W. and Robson P. Prospects for new cannabis-based prescription medicines. J. Cannabis Ther. (2001) 1: 183-205. WHO. World Health Organization. (1997)

Cannabis: A Health Perspective and Research Agenda. Geneva: WHO.