Voorspellen en controleren werken dus niet

Het oude machtsdenken zit iedereen nog in het bloed. Terwijl de maatschappij kantelt, blijven we denken in denkpatronen uit het industriele tijdperk. Productie en Macht zijn daarin twee kernelementen. Beide hangen samen met de effecten van controle. Controle op uitgaven, controle op verrichtingen en controle op activiteiten. Waar brengt dat ons? Niet daarheen waar we heen willen. Dat zal minister Klink nu wel gemerkt hebben. Want de invoering van een nieuw uurtarief bij medisch specialisten heeft allen maar geleid tot een verdere explosie van hun professionele inkomens. Dat blijkt uit onderzoek van alle zorgverzekeraars op basis van gegevens van twee verzekeraars.

Voorspellen en Tegenvallen

Voorspeld was dat de nieuwe tarieven en de nieuwe DBC benadering een controle zou opleveren van de uit de hand lopende medische kosten. Niet dus. Hoe meer controle, hoe meer chaos lijkt het wel.

Het is dus een behoorlijke tegenvaller voor minister Klink van VWS, die nog volgens oude industriele denkpatronen werkt. De bedoeling was dat de invoering van het nieuwe uurtarief niet tot extra kosten zou leiden.

Voorspellen, bedoeling en tegenvallen… Wanneer gaan we met zijn allen begrijpen dat we nog steeds op de oude tanker varen vanuit het oude machtsdenken? En dat er hier en daar duidelijke voorbeelden komen van hoe het wel moet en kan. 

Meer van hetzelfde: minder tevredenheid 

Hoe meer we documenten gaan gieten over onze gezondheidszorg, hoe meer we zoeken naar borging van kwaliteit, richtlijnen en richtsnoeren afscheiden, en vanuit deze verkapte angst een defensieve geneeskunde opbouwen, hoe verder we afkomen van daar waar we heen willen. Een transparante zorg met aandacht voor de patient en de bij hem/haar aansluitende oplossingen.

Daarvoor is wel Omdenken noodzakelijk. Uit de doos denken. Think-out-of-the-box….En daarnaast engagement en zoeken naar wegen om de betrokkenheid en het persoonlijke weer terug te brengen in de gezondheidszorg.

Begrip en herkenning werken

Wij zijn geen anonieme wezens. We behoren tot een behoorlijk sociale diersoort. Dat houdt in dat we vanuit erkenning en herkenning als onderdeel van onze, wat uit de kluiten gegroeide, clan gehoord en gezien willen worden.

Want in een anonieme gezondheidszorg blijven de patienten zoeken naar begrip. Geen wonder dat de tweede en derde lijn overstroomd worden. Schaalvergroting leidt tot solidificatie. Solid. Alles wordt vast. Vaste processen. Geen aanpassing aan de situatie Hier en Nu. Vaste geprogrammeerde richtlijnen. Ingraven in het bekende "Dat kan niet, hoor",  "Wij doen dat altijd zo", "U moet daar mee leren leven". Of al de andere recepten om Nee te zeggen.

Oogsten wat we zaaien 

Dat patienten dat Nee innerlijk niet accepteren, bewust of onbewust, en net zo lang doorzoeken tot er iemand is met begrip voor hen, is duidelijk. Begrip voor hen en voor de situatie. En dan in de taal van de patient uitlegt wat er aan de hand is en waarom er dit of dat aan gedaan gaat worden, of niet aan gedaan kan worden.   

Dan hoeven we ook niet steeds weer naar die oude machtsmiddelen te grijpen van controle en macht. Dat dat niet werkt is ons nog steeds niet duidelijk. Het bovenstaande onderzoek liet weer eens zien hoe de werkelijkheid werekelijk in elkaar zit. Je oogst wat je zaait. Zo simpel.