Medicatie Gekte

Medicatie Gekte, of Medication Madness, een boek dat in 2008 verscheen van de hand van de Amerikaanse psychiater en criticus van psychiatrische middelen Peter Breggin. In dit jaar (2008) verscheen ook een update van een ander boek van deze enfant terrible van de moderne psychofarmacologie, met de titel: Brain-Disabling Treatments in Psychiatry. De stelling is dat patienten door verschillende middelen die sterk gepushed worden door het medische establishment en de farmaceutische bedrijven middelen gaan slikken met veel bijwerkingen en negatieve effecten op hun  gedrag. Als ze dan door de medicatie vreemde effecten bemerken zullen ze die effecten toeschrijven aan hun ziekte, en niet aan de medicatie. Breggin noemt dat medication spellbinding. Hij omschrijft dat alsvolgt:

Psychiatric drugs, and all other drugs that affect the mind, spellbind the individual by masking their adverse mental effects from the individual taking the drugs. If the person experiences a mental side effect, such as anger or sadness, he or she is likely to attribute it to something other than drug, perhaps blaming it on a loved one or on their own “mental illness.”

Often people taking psychiatric drugs claim to feel better than ever when in reality their mental life and behavior is impaired. In the extreme, medication spellbinding leads otherwise well-functioning and ethical individuals to committee criminal acts, violence or suicide.

Dit zijn niet de enigste boeken van de kritische psychiater. Hij schreef ook boeken met titels als Toxic Psychiatry (Giftige Psychiatrie), Talking Back to Prozac (Terugkomen op Prozac) en Talking Back to Ritalin (Terugkomen op Ritalin). 

Om een indruk te krijgen van Breggin’s visie:

 

En een recent interview (2008) naar aanleiding van zijn  recentste boek, medication madness….:

 

Niet de enige 

Misschien is Dr Breggin wel Heel Erg Kritisch…maar er zit wel wat in, in wat hij zegt. Zelfs in onze vaderlandse psychiatrie vinden we tegenwoordig geluiden die op die van Breggin lijken… Maar Breggin is niet de enige. Enkele jaren geleden verscheen bijvoorbeeld een boek met de titel Critical Psychiatry, met als ondertitel The Limits of Madness door D.B. Double. In dit boek een aantal boeiende hoofdstukken van verschillende auteurs:

PART 1: ANTI-PSYCHIATRY AND CRITICAL PSYCHIATRY IN RETROSPECT – Historical Perspectives on Anti-Psychiatry; D.B.Double – From Anti-Psychiatry to Critical Psychiatry; J.Heaton – Transcultural Mental Health Care and the Challenge to Positivist Psychiatry; D.Ingleby – PART 2: THE PROSPECT OF CRITICAL PSYCHIATRY – The Limits of Biomedical Frameworks; L.Johnstone – Understanding Psychiatrys Resistance to Change; T.Lynch – The Politics of Psychiatric Drug Treatment; J.Moncrieff – British Mental Health Social Work and the Psychosocial Approach in Context; S.Ramon – Democracy, Citizenship and the Radial Possibilities of Postpsychiatry; P.Bracken & P.Thomas – The Biopsychological Approach in Psychiatry: The Meyerian Legacy; D.B.Double – Critical Child Psychiatry; S.Timimi.